پرکننده ها در مواد و گرانول های پلیمری
پرکننده ها
پرکنندهها در صنایع پلاستیک کاربرد بسیار گسترده ای دارند، از این مواد گاهاً به عنوان کاهش دهندهی قیمت استفاده میشود ولی پرکنندههای دیگری وجود دارند که باعث افزایش خواص فیزیکی و مکانیکی میشوند. در ادامه به معرفی آنها میپردازیم. پرکنندهها به سه دسته تقسیم میشوند؛
1) خنثی
2) نیمه تقویتی
3) تقویتی
1) پرکنندههای خنثی گاهی باعث تغییر خواص فیزیکی و مکانیکی میشوند، و گاهی بی اثرند، این نوع پرکنندهها فقط برای کاهش هزینهها استفاده میشوند. همچون؛ ذرات کروی نظیر کائولن و کربنات کلسیم.
2) پرکنندههای نیمه تقویتی مانند میکا، شکلی نه کروی و نه کاملاً نامنظم دارند.
3) پرکنندههای تقویتی اکثراً شکلی مانند الیاف کوتاه دارند.
خصوصیاتی از پرکنندهها که بر پلیمر اثر دارند؛
1) شکل ذرات و تخلخل آنها
2) اندازه ذرات
3) توزیع ذرات
4) طبیعت شیمیایی سطح ذرات
5) ناخالصیها و یونهای همراه مواد پرکننده
ذرات فاین (Fine): پرکنندههایی که منجر به بهبود خواص شده و ذرات کروی؛ با اندازه کوچک؛ توزیع باریک و با سطح ویژه زیاد هستند. هرچه اندازه ذرات در مواد پرکننده ریزتر باشد، خواص مکانیکی بهتری را منجر میشود البته به شرطی که ذرات به خوبی در ماتریس پلیمری پخش شده باشند، این پرکنندهها به عنوان تقویت کننده شناخته میشوند که میتوانند استحکام کششی و مدول و سختی بالاتری به پلیمر بدهند.
یکی از خصوصیات ذرات با اندازهی کوچک این است که با افزایش سطح تماس بالا و به دنبال آن با افزایش نیروی الکترواستاتیکی، ممکن است تجمع کنند (کلوخه شوند) و این امر منجر میشود که خصوصیات محصول تولیدی به شدت افت کند. معمولاً از موادی همچون اسید استئاریک و استئاراتها استفاده میشود تا ذرات از هم جدا شوند و چسبندگی دو فاز پلیمر و پرکننده افزایش یابد.
یک سری مواد به نام جفت کننده (coupling agent) برای پوشش دهی سطح ذرات مفید هستند زیرا بعد از پوشش دهی، سطح را به یک سطح آلی تبدیل کرده و توزیع مناسبی میدهند و از طرفی چسبندگی پلیمر به پرکننده را افزایش میدهند.
از پرکنندهها در صنعت پلاستیک برای ایجاد ویژگیهای متعددی استفاده میشود؛ پرکنندههای لاستیکی به منظور بهبود چقرمگی در ترموپلاستیکها استفاده میشود، پرکنندههای لیفی همچون الیاف نایلون باعث افزایش استحکام ضربهای و نیز چقرمگی میشوند. دوده در PVC منجر به افزایش استحکام کششی میشود.
کربنات کلسیم یکی از پرمصرف ترین و ارزان ترین پرکنندهها در پلیمرها است. این ماده برای سلامتی بی خطر است و با اکثر رزینها سازگار است ولی نباید با واکنشگرهای اسیدی تماس پیدا کند چون گاز کربن دی اکسید آزاد میکند.