طراحي و اجراي بهينه سامانه هاي فاضلاب نيازمند وجود استانداردها و ضوابط فني دقيق و علمي است. به همين منظور استانداردهاي مختلف بين المللي معيارهاي فني گوناگوني را در اين زمينه ارائه نموده اند. در كشور ايران نيز نشريه 3-118  که در سال 1371 و نشريه 163 كه در سال 1376 منتشر شد، اولين گام براي تدوين استاندارد ملي در زمينه مباني و ضوابط طراحي طرح هاي فاضلاب شهري به حساب مي آمد. با گذشت دو دهه از انتشار اين نشريات و با توجه به تجارب به دست آمده از طراحي هاي انجام شده توسط مهندسين مشاور، لزوم استفاده بيشتر از آخرين پيشرفتها و تجارب بين المللي و همچنين لزوم تكميل نقايص و كمبودهاي نشريات قبلي، بازنگري دو نشريه 3-118 و 163 را ضروري ساخت. نشريه حاضر به منظور بازنگري - اين دو نشريه تدوين شده است.

شبكه فاضلاب بخشي از كل يك سامانه فاضلاب بوده كه وظايف اصلي آن به شرح ذيل است:
- جمع آوري و انتقال فاضلاب از محيط شهري براي حفظ سلامت و بهداشت عمومي
- جلوگيري از پس زدگي فاضلاب در مناطق شهري
- محافظت از محيط زيست
 در قديم شبكه هاي فاضلاب براي دفع آب هاي آلوده منطقه ايجاد مي گرديد و بدين ترتيب از بروز امراض گوناگون جلوگيري به عمل مي آمد. روش متعارف خطوط فاضلابرو ساخته شده، جمع آوري هر نوع فاضلاب از محل توليد و انتقال آن بوده كه در زمان حداكثر جريان فاضلاب وقتي يك بارندگي شديد هم زمان اتفاق مي افتاد، انتقال آن با دشواري هاي متعدد روبرو شده به طوري كه در شبكه هاي مركب منجر به سرريز فاضلاب به آب هاي پذيرنده مي گرديد.
امروزه در شبكه هاي مجزا كه فاضلاب را از آب باران جداگانه انتقال مي دهد پيشرفت هاي خوبي حاصل شده است، اگرچه در ابتدا برخي از شبكه ها به صورت نيمه مركب (به همراه آب باران پشت بام منازل) در نظرگرفته شده و بحث هاي متعددي براي جداسازي فاضلاب از آب باران وجود داشته است، ولي ميزان اثرات آلودگي وارد شده به محيط زيست در دو شبكه (مجزا و مركب) مشابه يكديگر نبوده و در شبكه هاي مجزا براي هر نوع آلاينده در فاضلاب، فرآيندهاي مختلف تصفيه كه سازگار با محيط زيست باشد، وجود دارد.

       دانلود pdf مقاله مبانی و ضوابط طراحی شبکه های فاضلاب و آبهای سطحی