نيترات به عنوان يکي از شاخصهاي شيميايي آلودگي آب، مطرح است که با استفاده از روشهاي فيزيکي-شيميايي و بيولوژيکي مي توان آنرا حذف نمود. در اين تحقيق عملکرد دو سيستم تبادل يوني و اسمز معکوس در حذف نيترات بررسي شد. دستگاه اسمزمعکوس مورد استفاده، از يک غشاء نيمه تراواي TFC به ظرفيت ٣٠٠ ليتر در روز، به همراه مخزن تحت فشار و مجهز به فيلترهاي  ١و ٥ ميکروني تشکيل شده بود. نيترات، با غلظتهاي 25 و50 و 100 و 200  ميليگرم بر ليتر، در TDS  ثابت وارد دستگاه شد.

 جنس ستون تبادل يوني، از پلكسي گلاس شفاف و حجم بستر ستون حاوي رزين ١٥ bv/hr  بود. در این مرحله، نیترات با غلظتهاي  ٢٥،50،100 ميليگرم بر ليتر در TDS متغير ( ٤٠٠,٧٠٠,١٠٠٠ ) ميليگرم بر ليتر به ستون وارد شد.  

نتايج بررسيهاي انجام شده که به مدت هشت ماه به طول انجاميد به قرار زير است:
- افزايش غلظت نيترات ورودي سبب پايين آمدن راندمان سيستمهاي مورد مطالعه مي شود. به طوريکه، راندمان حذف، از93/5 به 5 / 82 در صد در سيستم اسمز معکوس و از 7 / 93 در صد به 95  در صد  در سيستم تبادل يوني، کاهش مييابد.
افزایش TDS بر کارايي سيستمها اثر منفي دارد، به طوري که راندمان حذف نيترات از 99/8 به 83 درصد در غلظت مشخص ورودی 25 میلیگرم بر لیتر در سيستم تبادل يوني کاهش مي يابد.
- افزايش غلظت ساير آنيونها از جمله سولفات در محلول ورودي .سبب کاهش راندمان سيستم تبادل يوني در حذف نيترات مي شود.
- نوع ماده احياکننده بر عملکرد سيستم تبادل يوني تاثيرگذار است و بهترين راندمان در ۴۰۰=TDS میلیگرم بر لیتر به میزان 99/8، مربوط به احیاءکننده هیدروکسید سدیم است.
 - بالاترين راندمان حذف در هر دو سيستم مربوط به غلظت ٢٥ ميليگرم بر ليتر و ۴۰۰=TDS میلیگرم بر لیتر است، که در سیستم تبادل یونی، به مقدار 99/8، و در سیستم اسمز معکوس، به مقدار 93/5 درصد است.